Bu zor dönemlerde bu köşeye ne yazılır bilmiyorum.

Ama sanırım bir şeylerin farkına varmalıyız.

Küs uyumamalıyız mesela.

Kalp kırmamalıyız.

Sevdiklerimizi daha sonra ararız, konuşuruz, görebiliriz diye ihmal etmemeliyiz.

Dünya maddiyat üzerine değil maneviyat üzerine dönüyor. Şimdi hepimizin yüreğinde bir acı. Uyumak utanç veriyor, yemek yemek tam bir işkence. Hepimizin boğazı düğüm düğüm evet atlatacağız bu zor günleri.Şimdi birlik olacağız, yaralarımızı saracağız. 

Sanırım bir birimiz ihmal etmememiz gerektiğine şahid olduk.Sevdiklerimize sımsıkı sarılmalıyız. Hiç birimiz yarınımızı bilemeyiz .Ve"Bazen acının en dibe vurduğu yerdesinizdir. Ne ileri ne geri tek bi adım atamazsınız. Tüm hayalleriniz, uğruna vazgeçtiğiniz her şey tek bi cümleyle yok olup gider ve kalakalırsınız. Çok ağlamak da fayda etmez . Ya sonsuza kadar uyumaktır isteğiniz ki buna en basit yolla ölüm denir, ya da hissizleşmek. İkisi de aynı şeydir nasıl olsa. O acı tekrar yakanıza yapışmıştır. Ve aynı filmi aynı acıyla, hayal kırıklığıyla ve ıslanmış gözlerle izlersiniz. Hayattır işte bu. Sadece tekerrürden ibarettir. Kessen kan akmaz denecek kadar acır canınız. Ve ağzınızdan tek bir cümle dökülemez artık. Çünkü bu sefer her şey bitmiştir."