Her sabah uyandığımda zihnimde aynı sorular dolaşıyor: "Bu ay faturaları ödeyebilecek miyim? Birikim yapmaya nasıl başlayabilirim? Ve... Hayallerimi ne zaman gerçekleştirebilirim?"

Asgari ücretle çalışmak, hayatta kalmanın formülü gibi. Temel ihtiyaçlar bir şekilde karşılanır ama hayaller? Onlar hep bir sonraki aya, bir sonraki maaşa ertelenir. Çünkü hayatın gerçekleri, hayallerin önünde bir duvar gibi durur.

Hayal kurmak, insana özgüdür. Benim hayalim? Kendime biraz daha özgürlük tanıyabilmek. Belki bir gün sevdiğim bir şehri görmek, yeni bir hobiye başlamak ya da yıllardır hayalini kurduğum o eğitime katılmak... Ama asgari ücretle bu mümkün mü?

Hayatın yükü omuzlarımızda. Sabah işe gitmeden önce evdeki işleri toparlamak, sonra iş yerinde saatlerce çalışmak ve günün sonunda yorgun bedenimle eve dönmek... Hayallerin peşinden koşmak şöyle dursun, bazen nefes almak bile lüks geliyor.

Ama yine de umudu kaybetmek istemiyorum. Çünkü hayal kurmayı bırakmak, yaşamayı bırakmak demek. Belki de asgari ücretle büyük hayaller değil, küçük mutluluklar peşinde koşmalıyız. Kendime ayırdığım bir saatlik bir kahve molası, sevdiğim bir kitabı okumak ya da sakin bir yürüyüş… Bunlar da birer hayal değil mi?

Asgari ücretle hayalleri gerçekleştirmek zor, bunu hepimiz biliyoruz. Ama imkânsız değil. Belki biriktirmek, sabretmek ve çok çalışmak gerekiyor. Ve en önemlisi, daha iyi bir yaşamı hak ettiğimizi yüksek sesle söylemek. Çünkü biz kadınlar, sadece hayatta kalmak için değil, hayallerimizi gerçekleştirmek için de varız.

O sevdiğim şehri görmek için yıllarca bekleyeceğimi biliyorum. Ama bir gün orada olacağıma da inanıyorum. Çünkü hayaller bizi ayakta tutan şeydir. Ve hayal kurmaktan vazgeçmek, hiçbir zaman bir seçenek olmamalı.

Ben, hayallerime inanıyorum. Siz de inanın. Çünkü en zor şartlarda bile, gücümüz dünyayı değiştirebilir.