En çok kendime;

Bu yaşamda, karşına çıkan zorluklara rağmen devam ettiğin için,

yere her düştüğümde yeniden kalkıp yürüdüğüm için, hayatın getirdiklerine isyan etmek yerine tecrübe kazandığını anladığın için,

her yeni güne, hayatının bundan sonraki sürecinin ilk günü olarak baktığın için,

doğru arkadaşlar biriktirdiğin ve dostlarıın en güzel günlerinde onlarla mutlu olabildiğin için,

kıymet bildiğin için,

çalışmaktan hiç yorulmadın ve bırakmadığın için.

Kendini asırlardır yaşayan yaşlı bir ağaç gibi mi hissediyorsun?

Eğilmiş, bükülmüş, unutulmuş ve çok yorgun mu?

Öyleyse şu an bulunduğun yerden kafanı kaldırıp gökyüzüne bak ya da hemen balkona çık ve doğayı izle. Gökyüzündeki bulutların ahenkle selam verip, geçip gidişini izle.

Kuşların kanat çırpışını dinle...

Çiçeklere,böceklere, insanlara bir bak. Gözünü kapat ve derin bir nefes al...

Havanın ciğerlerine doluşunu hisset ve birkaç saniye sonra gözünü açarak nefes ver.

Bak buradasın...

Ya aldığın nefesi geri veremeseydin?

Ya bir daha gökyüzünün maviliğini göremeseydin?

Ya kulakların bir daha duymasaydı?

Bunlara sahipsen ve yapabiliyorsan şükret ve bir kez daha tutun yaşama.

Pes etme, güçlü ol ve seni üzen tüm şeyleri bulutların üzerine koy. Sonra sana uzaktan el sallayarak gidişini izle o bulutun.

Bu kadar işte...

Dünyanın üzüntüsü bu kadar. Geçip gidici, kalıcı değil.

Sen, sen ol ve asla ümidini yitirme. Düştükçe kalk bir daha koş, yoruldukça bir köşede dinlen ve bir daha koş.

Koşmaktan yorulma, bıkma.

Çünkü hayat güçlü ve sen olunca güzel...

Şimdi en büyük teşekkür aynadaki kendinize gelsin. Tüm bu zorluklara rağmen dimdik durduğu, devam ettiği için.