Her sene bir öncekinden daha hızlı geçiyor. Ya da bize öyle geliyor… Zaman mı hızlı geçiyor, biz mi zamansız yaşıyoruz?
Tabi ki günler ve saatlerin işleyiş şeklini değiştirdiği yok, içinde olduğumuz hayat telaşı zaman kavramına üstün geliyor.

Hatta öyle büyük farkla üstün geliyor ki bazen bir bardak suyu, ucu bucağı olmayan bir okyanus gibi görüyoruz. Farkında değiliz ama okul, iş, kişisel ve ailevi sorunlar derken gülmeyi, mutlu olmayı, dolu dolu nefes alıp yaşamayı unutuyoruz hatta Unuttuk koca geçen yıl içinde.

Çok azımız; Hatta hiç birimiz  bugünün bu anın hakkını vererek yaşayamadık.Eskiden yarınlar için planlar yaparken, yaşadığımız bu  yıl içerisinde yarınlardan korkar olduk. bugün yarınlar için kendini paralarken anın geçip gittiğini fark edemedik. Ne acıdır ki yarın ve beraberindeki günler geldiğinde, zaman yine önemini yitirdi ve insan için kısır döngü başladı..
Bir yılı daha geride bırakıyoruz.. Bazılarımız bir eksik bazılarımız bir fazla… Kimi yıllardır umutla beklediği çocuğunu dünyaya getirdi,bu yıl içinde; kimilerimiz çok sevdiğini kaybetti. Bazıları çok büyük işlere imza attı, bazılarının yaptığı ufak bir hata geri dönüşü olmayan sorunlara neden oldu. Kimi başlangıç yaşadı kimi bitiş…

Erteleme! Aldığın karar, ya da yapacağın bir iş, kişisel ya da değil hiç fark etmez; Erteleme.Geçip giden bu yıl içinde en fazla ertelememeyi öğretmiş olmalı bize.. Sevgiyi söylemeyi,Yapacak, gidilecek, edileceklerini Ertelememeyi…Kayıplarımız çok oldu bu yıl içinde…Gidenleri geri getiremeyeceğimizi de öğrendik aslında, Zamanı ve Zamanla hayatlarımızdan kayıp gidenleri de..

Ama artık anlamış olmalıyız.Dünün bir daha gelemeyeceğini belki de bugünün son günün olduğu ihtimalini düşün. Baudelaire’nin de söylediği gibi “İşini erteleyen insan, işinin hiçbir zaman yapılmaması riskine giren insandır.” Ertelediğin her işi aslında önemli değil kutusuna atıyorsun. O kutudan çıkardığında çok geç olabilir. Karar senin…
Kararsız olma! “En büyük zaman hırsızı, kararsızlıktır