Haziranda yaz gelecek, iyiler hep kazanacak, büyüyünce her şey güzel olacak, okuyanlar büyük adam olacak…hepsi mi yalandı ?

Çok iyi anımsıyorum, her filmin sonunu bildiğimiz için gönül rahatlığıyla izlerdik, nasılsa iyiler kazanacaktı.

Kötüler hep cezalarını bulur ya. Hem zaten insan insana ne kadar kötülük yapabilirdi ki! Hırsızlık, yalancılık çok kötüydü çok, kimse sevmezdi onları, yalnızlıktan büyük ceza mı vardı !

Güzel güzel derslerini çalışıp okula gidenler büyüyünce çok başarılı olacaktı, öyle iş arayayım, istemediğim yerlerde üç kuruş için tabanlarım şişsin filan bilmezdik. Zaten ya doktor, ya öğretmen,ya pilot olacak çocuklardık biz.En geniş hayal gücü olan astronot olacaktı en fazla.

Güzel ailelerimiz olacaktı bizim. 

İyi anne baba olacaktık. Ailelerimize saygıda kusur etmeyen,annemizin bir bakışıyla muma dönen çocuklardık zaten, başka şansımız mı vardı! Tabii ki anneliğin de babalığın da hakkını verecektik. Çocuğunun yüzünü bile görmeyen babalar, bakıcılarla büyüyen ocuğunun, ne sevdiğini bile bilmeyen annelerden olacak değiliz ya! Deprem,sel,yangın vs de bizden çooookkk uzaklarda olduğu için etkilenmeyecektik bile. Anneannemiz hep “Allah afatından saklasın “ diye dua ediyordu zaten,dualar kabul olurdu ki…

Tek başımıza her istediğimizi yapabilecek, başarabilecek, çalışabilecek güçlü kadınlar olacaktık. O “kötü adamlar” bu kadar yakın olamazdı , tecavüzler, yakmalar,vurmalar,dövmeler

İyi insanlar erken ölmeyecekti mesela, Harika işlerimizde harika paralar kazanacağımız için bu ay krediyi nasıl ödeyeceğim diye bir derdimiz zaten olmayacaktı. Ailemiz hep yanımızda olacaktı, hiç ayrılmayacaktık, bırakmayacaklardı ellerimizi…

Ya bize yanlış öğrettiler, ya biz gerçekleri görmek bile istemedik… Öyle prensler prensesler gibi büyüyüp sonra bodoslama çarptık ya hayata, işte tam orada yıkıldık biz. Baktık olmuyor, kalktık ayağa, güçlendik, yürüdük, yırttık ama böyle olmamalıydı deyip durduk…