Cemreler düştü, bahar artık köşe başında. Ülkemiz ve dünya zor günler geçiriyor.Hayat şartları zorlaştıkça bizler daha güçlü oluyoruz…Güçlüyüz umutluyuz Umarım, umutlarım başka bahara kalmaz.

Yaşam sürprizlerle dolu. Güneşli günlerin ardından, yağmur yağmak zorundadır. Geçmiş ve yaşanılacak her yeni günde, yaşam yeni ağlarını örmeye başlayacak.

Çıkılan her merdivenin mutlaka inişi vardır der eskiler. Herkes merdivenleri çıkar ve merdivenlerden inmek zorundadır.

Zirveye çıkınca hep orada kalacağımızı zannedenler sözüm onlara aslında dengede duramazsan kendini yenilemezsen dikkat et düşebilirsin..

İnsan nasıl bir olay yaşadığında sevinebiliyorsa, yaşadığı mutluluk ne kadar yoğunsa, bilmeli ki bir gün aynı hızla ve aynı yoğunlukla üzülebilir de… üzülmek de insanca bir duygu aslında ama yine uzak dursun bizden..

Hayat bisiklet sürmek gibidir sürekli dengede durmak zorundasın.. Evet hayat bisiklet sürmek gibi devamlı dengeli olmak ve dengede  durmak gerek.

Zaman geçiyor, bir şekilde insanlar girip çıkıyor hayatlarımıza… Unutuyoruz bazılarını yada biz unutuluyoruz, geçen giden seneler sayesinde. Bunlar insan olan herkesin yaşadığı hayat meşaketleri ama anlamadığım; Neden insanlar, insanların hayatlarına el koyarlar?

Neden insanlar, bir başkasının özgürlüğüne müdahil olmak isterler? Neden insanlar, sözde sevdiği insanın sevgisini yok etmek için büyük emek harcalarlar?

Neden insanlar, bir başkasının hayallerinin üstüne gölge olurlar?

Neden insanlar, hayallerini başka insanların hayallerine teslim ederler?

Neden insanlar, kendi hayatlarına müdahale edenlere, ses etmezler?

Neden insanlar, kendini başkasının hapishanesinde mahkûm eder bilinmez ama tek bildiğim herkesin bu sorulara kaçamak cevaplar vereceğidir. Hiç kimse özgür düşüncesini, kalbi hissiyatını söylemez eminim. Hayat kısa ve bizler bu kısa zamanı başkalarının ellerine vermişiz gitmişiz.

Daha sonra da "Ben yoruldum hayat" eserini seslendirmek düşer elbette bize .

Hayat mı yoruyor bizi, yoksa biz mi hayatı yoruyoruz davranışlarımızla bilinmez…