Biz ahhh nerede o eski bayramlar dedikçe, eski bayramlar da nerede o eski insanlar diye ağıtlar yakıyor. Eskiden yürekten kutlanan bayram sevinçleri şimdi elde telefonla bile kutlanmayan bayramlara döndü.

Durun biraz eski bayramlardan bahsedelim. Bayram öncesi ayakkabı ve  giysiler heyecanla giyilmeyi bekler,mahallede acil çocuk konseyi toplanır ve hangi binalara gidileceği kimler kimlerle gezecek, kurban bayramı ise kimler kurban kesmeyecekse o öğrenilirdi. Arefe gecesi uyku tutmaz ve heyecanla sabah olmasını beklerdik. Yatağın yanı başına ayakkabı ve giysimizi koyardık. Sabah uyanır uyanmaz bayramlığımızıgiyip namaza giderdik. Namazdan dönüşte mahallenin büyükleri toplanır ve bayramlaşma olurdu. Sonra kurban kesilir. Eve dönüldüğünde kimler kurban kesmediği bilinir ve etler dağıtılmaya başlanırdı.Kesinlikle et dağıtılmadan evde pişirilmezdi ki kokusu kesmeyenlere gitmesin diye.Sonra büyükler ziyaret edilir ve mahallenin çocuklarıyla kim daha çok şeker toplayacak yarışına giderdik. Bir de para veren bir daire varsa herkes birbirine söyler oraya akın ederdik. Her  anı güzellikler barındırır mutlu ederdi. Ahhh o bayramlar ahhh diye boşa iç çekmiyoruz. Çocuktuk ve bayram güzeldi. Büyüdük ve  eski bayramlar da olan o heyecanı o özlemi arar olduk.

Şimdi ki bayramlar mı? Ben anlatmayım zaten dibine kadar yaşıyoruz...

“Çocukça mutluluğu yaşayacağınız bayramlarınız olsun.”