Hayatın ince çizgisinde, ölümle kalım arasında yaşadığımız koca ömürde, her an sadece bir kere yaşanır. Bir kere görülür ve bir kere hissedilir. Bunun ne tekrarı ne de benzeri yaşanmaz. Bazen dersin ya; keşke yaşamamış olsaydım diye. Yaşadığın her anın yaşamaya değer olduğunu bilerek söylersin aslında bunu. Bilirsin ki; gün gelecek bunuda hatırlamıyacaksın.

Unutmak kolaydır hatırlamaktan. Hayat o kadar yaşanası güzel ki; ne acıyı hatırlarsın ne de anı tekrarlarsın. Hiç olmadı bir çırpıda tüm hayatını değiştirirsin. Herşey o anki kararına bakar. Ve bir bakmışsın bambaşka bir yerde bambaşka bir kişi olmuşsun. İlkokul anıları gibi... Unutulur herşey. Zaman öyle bir ilaç olurki yaraya, kapanan yaranın izi bile görünmez sen bakmadıkça.

Gel gelelim onca sene arkadasım dediğin cocukları bile unutmuşsun. Oynadığın oyunları, söylediğin şarkıları, dinlediğin masalları, ağladığın sevgileri ve güldügün anları... Hepsi hafıza okyanusunda boğulup gitmis. Aramak için çaba harcamadığın sürece asla bulamazsın.

Küçükken gözünü kapatırsın ve çocukluk aklınla, yetişkin olabilmeye calışırsın. Düşünürsün... Onun yaptıklarının ne hissettirdiğini anlamak istersin. Sabah okula gitmemenin, sınav endişesi taşımamanın, istediğin zaman evde televizyon izlemenin, kimseye hesap vermemenin ne kadar keyifli olabileceğini... Ve tatlı bir rüya görebilmek için gözünü yumarsın. Sana okadar uzak gelirki, sanki daha bir ömür yaşayacakmışsın bu çocukluğu gibi, şimdiden sıkılırsın çocuk olmaktan.

Gözlerini açtığında bir bakmışsın ki, çocuğun senin gibi olabilmeyi düşlüyor. Ve sende onun gibi... Sınav heyecanını, tek sorumluluğunun okul olduğunu, herşeyden bir haber dolaşmanın nekadar güzel olduğunu hatırlamaya çalışırsın. Ama hatırlayabildiğin tek şey; birzamanlar senin de çocuk olduğundur. Nasıl yaşadığını, neler hissettiğini çoktan unutmuşsundur. Zaman kum misali akıp giderken parmaklarının arasından, geleceği düsünmek ağır gelir sana. Bir zamanlar büyümek isteyen sen, çocuk olmayı özlersin. Ayrıca tek sıkıntın çocuk olamamakda değildir... Sırtında taşıdığın sorumluluğun senden kopardıklarını bile bilmezsin çoğu zaman. Belki sen dünyaya ne verdin bilirsin, ama dünya sana ne verdi asla bilemeyeceksin.

Yaşamımız boyunca cennet ve cehennemin gerçekliğini merak eder, somut deliller ararız kendimize. Belki zihnimizi belki de ruhumuzu kandırabilmek icin. Asıl önemli olan ise; hayatındaki cennet ve cehennemi bulabilmektir. Ulasılması en kolay cennet dünyadadır. Kaderden çok kendimiz yön veririz hayatımıza. Herşey zihnimizden geçen tek kelimeye bakar... Mutluluk evet ve hayır arasındadır, cesaret yapabilirim yapamam arasında, umut olabilir olamaz, başarı da başaracağım ve başaramayacagım arasındadır.

İnce bir çizgide tüm hayatımız. Ya doyasıya yaşarsın, ya da devamlı bir gün yaşıyacağını hayal edersin.

Aç zihninin pencerelerini, kaldır gözündeki perdeleri, her nefesinde aldığın yaşam mucizesini içine doldur ve...

Sana sunulanı değil! Hayalinde yaşattığın hayatı yaşa.