Geçmişten günümüze yaşamın yaşamın varoluşundan itibaren insanoğlu hayata uyum sağlamanın zorluğu ile karşılaşmıştır , üretmek tüketmek duyguları dengelemek ve hayatın içinde düzeni sosyal kültürel dengeyi sağlamakla yükümlüdür fakat günümüzde insan olmanın hakikati ciddi ölçüde dengesini yitirmiştir insan olmak sadece bir kafa iki kol iki bacaktan ibaret değildir içeride disiplini sağlayıp dışarıda güzelliği yaşamak ve yasama katkı sunmaktır lakin unuttuk insan unutan demekti kendimizi unuttuk şimdi yeniden hatırlaya çıktık yola bazen aciyla bazen mutlulukla bazen şahitlik ederek bazen hissederek .. Bir an düşünelim tüm yaratılmışların en üstünü olan insan öylesine özenle donatılmıştır ki özünde bir kâinatı sığdırmıştir elbette insan bedeni giymiş fakat insanliktan uzak olanlar da aramızda öz'ü ile sözü bir olandır insan .

İnsan an da kalan insan... Yüce yaradanın ruhudur insan.

Ruhu dünyada değilse bedene giydiği elbisedir insan...kutludur.. Özeldir..

Oysa farkında değildir nedenlerin nasıllarin niçinlerin...

Yüce alem kâinatın nadide ruhunu vermiştir bedenleyip dünyadaki yerini insan olarak adletmiştir

Kalbiyle, aklıyla,diliyle eliyle,ruhuyla bütünlük içinde yaşama de vam eder, yaşar insan

Ama anda yaşamayı bilemez, kaygı keşke korkular, pişmanlıklar, endişeler,hatalar...hepsi bilinmezliğe hepsi yorgunluğa götürür,

Yaşam çekilmez hâl alır...

Bilmek gerekir bilmeye gelmiştir insan...

Bunuda yaşayarak öğrenir.

Bir insan bilmiyorsa ne istediğini hem seni ziyan eder hem kendini yunus gibi ol her soruya ben bilmem orucu tutup hakikatte bilerek yaşa...

Şems gibi ol içindeki güneşin hakikatini bilip bunu aslında bilmeden farkettirmeden yaşa...

Mevlânâ gibi ol bildikçe hiçlik te yaşa...

Mutlu olmak mutlu yaşamak nedenleri nicinleri çözdüğün anda akar hayatına...

Yüce yaradan seni anda bütünledi nefsin de bir an nefesin de bir an...

Hayatındaki yaşamda bir an... An sensin sen ise yaradanın ışığında koskoca alemsin