Kayseri’de Ramazan önceki yıllara göre daha az görünür geçiyor. Şehrin her tarafında lokantalar, dürümcüler açık. Yemek kokuları Ramazan yokken olduğu gibi caddelere yayılıyor. İnsanlar sokaklara taşmış masalarda yemek yiyorlar.

Yolcusu, hastası, misafiri düşünüldüğünde bu nispeten büyük şehirde, çok muhafazakâr bilinmesine rağmen bunların yaşanması toplum tarafından artık normal karşılanıyor. Yine de başka şehirlerde olduğu gibi ellerinde sigara ile kalabalıklar arasında dolaşanlara rastlanmıyor. Ne de olsa sigara bir keyif aracı. Alenen sigara içilmesi, hem toplumun geneli, hem de sigara içenlerce normal bulunmuyor.

Geçen gün bir arkadaşımla görüşmek üzere sözleşmiştim. Her zaman olduğu gibi buluşma yerine on dakika önce varmıştım. Arkadaşım henüz gelmemişti. Ben de yakındaki öğretmenevi bahçesinde on dakika bekleyip, sonra arkadaşımla buluşurum diye düşündüm.

Öğretmenevinin bahçesinde farklı masalarda 15-20 kişi oturuyordu. Bahçeye girip boş bir masaya oturdum. Diğer masalardan birkaç meraklı bakış üzerimdeydi. Âdetim olduğu üzere ben de onları gözlemledim. İstisnasız her masada sigara içiliyordu. İsteyenlere çay servisi de yapılıyordu. Seslerini duymuyordum ama ileride bir grupta hararetli bir tartışma yaşanıyordu.

Bahçede oturanların çoğunun emekli olduğunu düşündüm. Öğretmenevleri bir ihtiyacı karşılıyor. Bu zamana kadar çok ihtiyacım olmadığı için çok az uğradığım bu yerlerin bir sığınma evi gibi de kabul edildiğini düşünüyorum. Özellikle emeklilerin buluştukları ve vakit geçirdikleri, bir bakıma sığındıkları bir yer olarak görüyorum. Cami yakınlarındaki parklar gibi. Evde sıkılan veya evde bıkılan emeklilerin nefes almak için uğradıkları ve uzun vakitler geçirdikleri mekânlar. Büyük konuşmamak lazım. Böyle yerlere bugüne kadar ihtiyacımın olmaması, ileride de olmaması anlamına gelmiyor. Bunları bir eleştiri olarak değil, bir tespit olarak yazıyorum.

Asıl konumuza dönersek. Öğretmenevi bahçesinde sigara içilmesinin yasaya uygun olup olmadığı zihnimi kurcalıyor. Bir de sokakta çok şık olmayan sigara içmek için öğretmenevi bahçesinin seçilmiş olmasının uygun olup olmadığını düşünüyorum.

En iyisi sigara yasağının sınırlarını belirleyen yasaya bir göz atmak. Eve dönünce yasaya bakıyorum. Yasa da şöyle bir madde var:

“Dershanelerin, tüm Okul öncesi, ilk ve orta Öğrenim kurumlarının, kültür ve sosyal hizmet binalarının kapalı ve açık alanlarında,”

Sigara içilemeyecek yerler arasında kültür ve sosyal hizmet alanlarının AÇIK alanları da sayılıyor. Tıpkı okul bahçelerinde sigara içilemediği gibi bu gibi yerlerin açık alanlarında da sigara içilmesi yasaklanıyor.

Bu sefer de acaba öğretmenevleri kültür ve sosyal hizmet alanı olarak kabul edilmiyor mu sorusu aklıma takılıyor. Öğretmenevleri yönetmeliğine bir göz atayım diyorum. Daha yönetmeliğin başlığı sorumu cevaplayacak ifadeler barındırıyor:

“MİLLÎ EĞİTİM BAKANLIĞI ÖĞRETMEN EVLERİ, ÖĞRETMEN EVİ VE AKŞAM SANAT OKULLARI, ÖĞRETMEN LOKALLERİ VE SOSYAL TESİSLER YÖNETMELİĞİ”

O zaman da haklı olarak soruyorum; öğretmenevi mi, sigara evimi?