Kişisel gelişim yolculuğunda, kendi menkıbesini arayan insan bir simyacı gibidir.

Bu yolculukta birçok eylem gerçekleştirir insan: okur, yazar, dinler, dua eder, meditasyon yapar, kurslara gider, spora başlar, güler, yardım eder…

Yapmaya başladığı her şey, ona bir haz ve sevinç verir; bu, onu kendine daha da yaklaştırır. Kendini bulmaya başlar. Fakat bir süre sonra beden, ruh ve enerji dengesi belli bir seviyeye geldiğinde duraksama yaşar. Bu duraksama, geri gitmek değil, tam tersine var olan enerjinle bir ve bütün olman içindir. İşte bu süreç, "demlenme" olarak adlandırılır ve seni bir üst versiyonuna hazırlar.

Israrla ilk enerjiyi yaşamak, o rutini korumak adına yapılan her şey, zamanla saplantı ve bağımlılığa dönüşebilir. Çalışmaya, okumaya devam ettikçe bile, bir eksiklik hissi ortaya çıkar. Çünkü alt bilinçte hala bir eksiklik vardır. Eğer bunu fark etmezsen, sorgularsın ve ritüellerini yapmaya devam edersin. Zihin korkar: "Ya enerjim kaybolursa? Ya alandan çıkarsam? Ya Allah beni duymazsa?"

Ancak sevgili insan, bazen yapmaman gerekiyordur. Bazen sadece durman gerekebilir. Hiçbir şeyin tabuya dönüşmesine izin verme. Unutma, bazen hiçbir şey yapmamak, aslında her şeyi yapmaktır. Kendine en büyük hizmetin, düzenini kurmak için durmakta ve sakinleşmekte.