Merhabâ sevgili okurum,

"Aşk bir ateş ise sevgili o ateşe gönül veren ruhun tutkusu dur"

Bazı aşklar vardır, görünmez.

Ne gözle görülür, ne kelimeyle tarif edilir. Yalnızca hissedilir. Gözlerin içine bakmadan bile seni duyan birinin varlığını bilirsin; kalbinin bir yerinde ince bir titreşim olur, o titreşimle dünya biraz daha yumuşar. İşte bu, aşkın gizli hâlidir.

Aşk çoğu zaman gürültüyle anlatılır: mesajlar, buluşmalar, paylaşımlar, vaatler... Oysa gerçek aşk sessizdir. Çünkü kelimeler yetmez; anlatmaya çalıştıkça eksilir. Gizli hâliyle yaşandığında büyür. Herkesin gözü önünde değil, kalbin içinde filizlenir.

Belki o kişiyle yolların kesişmez, belki de kesişir ama kavuşmazsınız. Yine de o bağ vardır. Ruh, ruha dokundu mu geri dönüşü yoktur. İsimler, mesafeler, zamanlar değişir ama o frekans kalır. Çünkü gizli olan, korunmuştur.

Aşkın gizli hâli bir sahiplenme değil, bir teslimiyettir.

"Sen benimsin" demek yerine, "Seninle aynı kaynaktan geldik" diyebilmenin derinliğidir.

O yüzden kimseye kanıtlanmaz. Fotoğraflarda değil, dualarda yaşar.

Bazen bir bakış, bir sessizlik, bir vedada saklı kalır.

Ve sen anlarsın: bu, yaşadığım ama anlatamadığım en derin şeydi.

Kimi aşklar hikâye olmaz, çünkü yaşandığı an zaten tamamlanmıştır.

Belki de aşkın en saf hâli budur;

bir kalpte dua olarak kalan,

bir kalpte sabırla olgunlaşan,

ve görünmeyen yerden her şeyi güzelleştiren...